პირველი ხანმოკლე გაშრობის შემდეგ, ყურძენი მიჰყავთ საწარმოში, სადაც გარეცხავენ, ალაგებენ, ღუმელში ოდნავ "აცხობენ" და, შესაძლოა, ქილებში და ჩანთებში აყრიან. ამასთან, ქიშმიშის შენახვის ვადის გახანგრძლივებისა და უფრო მიმზიდველი გახდის, კენკრის მკურნალობა შეიძლება კონსერვანტებით.
Ეს აუცილებელია
არა გამჭვირვალე და არც მსუბუქი ქიშმიში ღეროებით
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
გოგირდის დიოქსიდი, სულფიტები და სორბინის მჟავა, რომლებიც ზოგჯერ გამოიყენება ქიშმიშის "მომზადებაში", ნებადართულია გამოყენებისათვის, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი სრულიად უვნებელია. უფრო ახლოს გაეცანით ქიშმიშის ფერს. გაშრობის შემდეგ მწვანე და შავი ყურძენი გარკვეულწილად მუქდება. სულფიტები კი მას გამჭვირვალე და მსუბუქს ხდის, სტაბილიზაციას უწევს ფერს და კენკრის კონსერვანტებთან „მუშაობს“. ამიტომ, ბუნებრივი ქიშმიში არის ყავისფერი, ღია ყავისფერი ან შავი, მაგრამ არა ოქროსფერი.
ნაბიჯი 2
აიღეთ გახეხილი, ხორციანი, მქრქალი კენკრა დაზიანების გარეშე. არ შეიძინოთ ქიშმიში ძალიან მძიმე ან ძალიან რბილი. ასევე, არ შეიძინოთ უნაყოფო, ოდნავ ნესტიანი. ეს ყველაფერი საუბრობს ჩირის არასათანადო დამუშავებასა და შენახვაზე; ასეთი ქიშმიში შეიძლება სწრაფად გაუარესდეს.
ნაბიჯი 3
თუ ქიშმიშს ბაზრიდან ყიდულობთ, ჩააგდეთ რამდენიმე კენკრა და მოუსმინეთ. ქიშმიში უნდა მოხვდეს მყარ ზედაპირზე რბილი დარტყმით.
ნაბიჯი 4
შეეხეთ კენკრას, სთხოვეთ გამყიდველს თითების ერთი ზესტი დაანგრიოს. შეხებით შეგიძლიათ გაიგოთ, შეიცავს თუ არა ხმელი ხილი მწერების ლარვას.
ნაბიჯი 5
ქიშმიშს გარკვეულწილად ტკბილი უნდა ჰქონდეს, მაგრამ არა მჟავე და მით უმეტეს, დამწვარი გემოვნების გარეშე.
ნაბიჯი 6
ქიშმიში კუდების არსებობა მიუთითებს პროდუქტის ხარისხზე. ასეთ კენკრას მინიმალური დამუშავება აქვს გავლილი და მათი მთლიანობა არ არის დარღვეული. მაგრამ სწორედ იმ ადგილისაგან, სადაც ყუნწი მოიხსნა, კენკროვანზე ჩნდება ლპობა.
